Świat zmieniły nasze babki i prababki

Opowieść można zacząć tak: dawno temu w Ameryce... Jak wiadomo, początki Międzynarodowego Dnia Kobiet wywodzą się z ruchów robotniczych w Ameryce Północnej i Europie. Najwcześniejsze obchody Dnia Kobiet, nazywane obecnie Narodowym Dniem Kobiet, odbyły się 28 lutego 1909 roku w Nowym Jorku. Zorganizowane zostały przez Socjalistyczną Partię Ameryki zgodnie z sugestią sufrażystki Theresy Malkiel.

Kim była? Amerykańską działaczką związkową, sufrażystką i pedagogiem. I pierwszą kobietą, która awansowała z pracy w fabryce na przywódcę partii socjalistycznej. Poza tym taka ciekawostka: była "nasza". Urodziła się 1 maja 1874 w mieście Bar w dzisiejszej Ukrainie.

W Polsce władza socjalistyczna wzięła sobie kobiety na sztandary i ośmieszyła do szczętu święto 8 marca. Oprócz ofiarowania goździków, tulipanów i rajstop, w zakładach pracy organizowano obchody i wręczano paniom takie dobra materialne jak ręcznik, ścierka, mydło, czy kawa. Czyż może być bardziej romantycznie?

O ważnej roli kobiety w społeczeństwie, nie tylko jako żony i matki, przypominały upiorne tytuły artykułów prasowych: „Kobiety w szeregach ORMO podejmują zobowiązania dla uczczenia swego święta”, „Tysiące kobiet stają w szeregach przodowników pracy”, „Kobiety uczczą swoje święto wzmożonym współzawodnictwem pracy”. I to by było na tyle.

Stąd dziś opinie na temat obchodów tego święta są podzielone. Czy słusznie? Dla przypomnienia: swoje święto mają też panowie, chłopcy, babcie i dziadkowie. Świętujmy więc, ile się da! W końcu każda okazja do zabawy jest dobra.

Jak powinniśmy świętować dzień kobiet?
— Oczywiście hucznie! Z radością, z przyjaciółkami i koleżankami, córkami, sąsiadkami. — mówi Kinga Wiśniewska, prawniczka i współzałożycielka Stowarzyszenia RzeczJasna. — Wspólnie, ponad tym co nas na co dzień dzieli. Serdecznie, z uśmiechem, ale i z przymrużeniem oka. Świętujmy i doceniajmy też całe pokolenia kobiet, dzięki którym jesteśmy dziś tu gdzie jesteśmy i każda z nas ma wybór jak chce żyć. Jeśli tylko chcemy możemy się kształcić, rozwijać, pracować, głosować czy startować w wyborach. Fakt, różnie to wciąż bywa z realizacją tych możliwości i wciąż mamy na polu równości wiele do zrobienia. Ale nasze prababki miały zdecydowanie trudniej. Świętujmy więc też z wdzięcznością i dobrze wykorzystujmy przysługujące na prawa.